Meditatie malaise

Minstens twee dagen per week lig ik in bed met fysieke pijn. Mensen die chronisch ziek zijn, hebben een bijzondere band met meditatie. Het is ons namelijk al vaak aangeraden, en we hebben het al vaak uitgeprobeerd. We liggen ook vaak in bed met niets omhanden, en als zelfs naar een beeldscherm kijken te pijnlijk is, en podcasts of muziek is te overweldigend, zijn meditaties de enige mogelijke afleiding. 

Ik luisterde geregeld meditaties met titels als Pain is a divine portal. Tot er iets bij me knapte. De podcaster maant met een zoete stem om 'je pijn niet persoonlijk te nemen'. Ik sms'te naar mijn lief: ik denk dat geleide meditaties me gaslighten. 

Wat veel podcasts insinueren is dat als je zoveel mogelijk mediteert, je stress onder controle krijgt, al je emotionele blokkades oplost... je geen depressie/pijn/migraine/etc zou hebben. Als je chronische ziekte niet verdwijnt met voldoende zelfdiscipline, ligt het probleem bij jou. 

Sommige katten krijgen Feline Orofacial Pain Syndrome, artritis en andere genetische aandoeningen omdat ze gekweekt worden om  schattige platte oren of korte pootjes te krijgen. Veel van deze katten lopen daardoor ook veel kans op chronische pijn. Zou je dan tegen deze kat zeggen dat als hij maar genoeg mediteert (wat katten natuurlijkerwijs doen, daar zijn zelfs boeken over geschreven) deze mysterieuze pijn zal weggaan? 

Ik identificeer me met Scottish Folds: al heel mijn leven heb ik pijn, en ik heb alles van bètablokkers tot handoplegging geprobeerd, nog steeds heb ik pijn, en toch denkt niemand dat het misschien iets is dat inherent kan zijn aan mijn bestaansconditie. Misschien ben ik gekweekt om er schattig uit te zien. Zou veel verklaren. 

Er is heel veel ableism (validisme) in de wereld dat zich verkleed in een spiritueel jasje. Ziekte en pijn zijn geen 'spirituele test' of een uitnodiging tot self-improvement. Een spirituele praktijk hebben die je goed doet voelen of je rust geeft, kan natuurlijk erg helpen, maar gaat nooit het probleem oplossen.